In de bijeenkomst van 9 september 2014 leidde Emir Ertas het thema vasten in. In de islam is het vasten deel van de Ramadan. Het vasten houdt in: tussen dageraad en zonsondergang geen eten, drank en seksuele omgang. Maar vasten is veel meer dan een fysiek gebeuren. Vasten is een oefening om afstand te nemen van de materiële kanten van het menselijk bestaan en ons meer te richten op de spirituele dimensies van het leven als geheel.
De letters van het woord Vasten kunnen als volgt worden uitgelegd: Vergeving, Aandacht, Solidariteit, Tot zichzelf komen, Eerlijkheid, Nadenken.
Je kunt ook denken aan het beeld van de ruiter en het paard. Je ego wil van alles, maar niet alles is goed.
In de (C) Hadith (de traditie), zijn uitspraken van de profeet over het vasten overgeleverd en uitgewerkt. Uiteindelijk gaat het om gedragsverandering: dat je dichterbij je Schepper komt, dat je opener wordt voor je medemens en dat je leert je eigen driften en lusten beter te beheersen.
In de Ramadan wordt ook extra aandacht gegeven aan hulp voor de medemens. Voor mensen met fysieke beperkingen kan het vasten lastig zijn, maar er zijn allerlei mogelijkheden om toch mee te kunnen doen.
Ook joden en katholieken hebben vastentijden in hun jaarcyclus. Bij protestanten worden deze gedachten herkend. Op allerlei manieren wordt gezocht naar manieren om los te komen van de tredmolen van produceren en consumeren en ons leven te richten op wat er werkelijk toe doet.
Vasten en bidden zijn geen plichten waaronder we gebukt gaan maar juist manieren om onze menselijke vrijheid intensiever te beleven en verder te ontwikkelen.